στίχοι: Δ. Τζιμέας

Πες μου, τι σου συμβαίνει,

Ένα μαύρο ρόδο μες τα χέρια σου μου λες αργοπεθαίνει.

Και δεν είναι όλα τα ίδια,

Κάποτε ήμασταν παιδιά μα δες πως γίναμε παιχνίδια.

Πες μου, πες μου που πήγαν,

Κάποτε ήξερα πολλά παιδιά, μα πάνε χρόνια δεν τα είδα.

Λένε, κρυφά σε ένα πηγάδι,

Σκύβανε να πιουν νερό μα αυτό τους ρούφηξε όλους ένα βράδυ.

Τα ονόματά μας ακούω στον αέρα,

Λες να’ναι η νύχτα αυτή η τελευταία.

Τα ονόματά μας ακούω στον αέρα.

Κι εγώ κάποτε σε κάποιο τόπο,

Γνώρισα έναν άνθρωπο που είχε να μιλήσει ένα χρόνο.

Μου’δειξε με τα χέρια,

Την πόλη του που όλοι μιλούσαν μα αυτός δεν άκουγε κανένα.

Κι έτσι έφτασα σε σένα,

Εδώ να περιμένεις με τα χέρια σου να πέφτουν κουρασμένα.

Φεύγουμε πριν ξημερώσει,

Έτσι και μας βρει το φως κανείς από τους δυο δε θα γλυτώσει.

Τα ονόματά μας ακούω στον αέρα,

Λες να’ναι η νύχτα αυτή η τελευταία

Τα ονόματά μας ακούω στον αέρα.