στίχοι: Δ.Τζιμέας

Εδόθηκα στον ποταμό, όπως δόθηκες κι εσύ.

Μας πέρασε απ' το Μάτι του Διαόλου, μας πότισε στο χτήμα,

μας ξέχασε γυμνούς στη λίμνη, μας πέταξε στο κύμα.

Εδόθηκα στον ποταμό, όπως δόθηκες κι εσύ.

Αν δεν είχαμε δοθεί, πως θα μας δρόσιζαν,

του δυόσμου τ' άγιο χάδι, το ολόξανθο κρασί,

πως θα μας δρόσιζαν οι πρώτες μας σκέψεις το πρωί,

Αν δεν είχαμε δοθεί, πως θα μας δρόσιζαν.

Εδόθηκα στους άνθρωπους, όπως δόθηκες κι εσύ.

Μας πήραν στους ώμους στην πλατεία, μας πήραν ό,τι πιότερο απ' άνθρωπο μπορείς,

μας πήραν στο κυνήγι και μας πέταξαν σε μια γωνία.

Εδόθηκα στους άνθρωπους, όπως δόθηκες κι εσύ.

Αν δεν είχαμε δοθεί, πως θα μας δρόσιζαν,

του δυόσμου τ' άγιο χάδι, το ολόξανθο κρασί,

πως θα μας δρόσιζαν οι πρώτες μας σκέψεις το πρωί,

Αν δεν είχαμε δοθεί, πως θα μας δρόσιζαν.

Εδόθηκα σε σένανε, όπως μου δόθηκες κι εσύ,

περπατήσαμε στον πάγο μα και στη φωτιά,

περπατήσαμε ο ένας μες στον άλλο, ώσπου,

ώσπου το μίτο της Αριάδνης νιώσαμε,

νιώσαμε στα δάχτυλά μας γλυκά γλυκά να ξεγλυστρά.

Εδόθηκα σε σένανε, όπως μου δώθηκες κι εσύ.