στίχοι: Δ.Τζιμέας

Κοιτάμε το δρόμο, 

νομίζω μας κοιτάει και αυτός

και είναι σαν να λέει,

τέρμα τα αστεία από δω και μπρος

Μια γραμμή ξεκινάει

απ του Μπέλφαστ τα στενά,

στη Μαδρίτη σταματάει

απ’την πόρτα σου μπροστά

Ανατινάζοντας γεννιούνται νέα αστέρια

Κοιτάμε τη φωτιά,

νομίζω μας κοιτάει κι αυτή

και χίλια πρόσωπα

λένε την ίδια προσευχή

Αν είναι να σε θάψει η σκόνη

της λήθης, άκουσέ με καλά 

Καλύτερα να σε θάψει

η στάχτη της δική σου φωτιάς

Ανατινάζοντας γεννιούνται νέα αστέρια