στίχοι: Δ.Τζιμέας

Είμαι το χρώμα στα χέρια μικρών παιδιών

ζωγραφιά σε τοίχους βαριεστημένων συνοικιών

είμαι σπόρος ποτισμένος απ' το τσουγκρίσμα ποτηριών

είμαι ξεχασμένη σημείωση στα χαρτιά του Μπρετόν

Είμαι φανφάρα που μέσα στη νύχτα σε ξυπνά

με τρομπότες, τρουμπένια και μπόλικα κρουστά

σ' ένα ντουζ σοκολάτας ξυπνάω

“με συγχωρείτε, είναι ζεστή κουβερτούρα αυτό που φιλάω;”

Ανάμεσα στις ζεσπρέ στη νοιάομό

και στ' όμορφό ζιγκά με τις κεσκό, φουμάρω

στο δημόσιο σήμα και σκέφτομαι θλιμμένα

πως τα δέντρα μας ποτίζουν αρχαία ποτάμια θαμμένα

Ας ξεθάψουμε το ποτάμι που μας αξίζει,

ας ξεθάψουμε, το ποτάμι που μας αξίζει,

στα νερά του να τελέσω ένα νέο μυστήριο,

είμαι η επόμενη στάση μεταξουργείο

Επόμενη στάση μεταξουργείο,

επόμενη στάση μεταξουργείο,

πότε θηρίο και πότε χημείο,

επόμενη στάση μεταξουργείο.

Ήρθε ο καιρός να κάψουμε κανένα ηχείο

είμαι η επόμενη στάση μεταξουργείο.

Είμαι το καρναβάλι και το καρναβάλι είσαι 'συ

όταν την πόρτα σου χτυπώ δεν έχεις άλλη επιλογή

δυο φίλους τους βρήκε πέρσι το καρναβάλι

ο ένας ζει σε τροχιά, τον άλλο η μάνα του τον ψάχνει

Είμαι κινέζικος δράκος σε samba-reggae χορό

πολύχρωμο γαϊτανάκι ο καινούργιος μου ουρανός

φέτος ντύθηκα εσύ κι εσύ ντύθηκες εγώ

όλο το χρόνο περίμενα στο καρναβάλι να σε δω.

Κοίτα δε μιλάμε για κάποια ουτοπία,

χιπστεροκυρήλες στρίβουν τα μουστάκια με μανία

επανάσταση σε συσκευασία δύο καραφακίων

έτσι είναι κι έτσι θα 'ναι οι επόμενες στάσεις μεταξουργείο.

Τζαμάικα θα το λέγαμε αν έρεε ρούμι αντί ρακί,

Τετάρτη βράδι είχες πάλι από μια σκάλα εκτοξευτεί,

ένα μεγάλο κρεβάτι, θα έχει χώρο για άλλους δύο,

επόμενη στάση μεταξουργείο.

Επόμενη στάση μεταξουργείο,

επόμενη στάση μεταξουργείο,

πότε θηρίο και πότε χημείο,

επόμενη στάση μεταξουργείο.

Ήρθε ο καιρός να κάψουμε κανένα ηχείο

είμαι η επόμενη στάση μεταξουργείο.

Είμαι τσιγγάνικος

γάμος στη μέση ξεχασμένου οικοπέδου,

με κρουστά μαροκίνικα, χορεύτριες του Τολέδου,

το μεθυσμένο καραβάνι μας ξεκινά σε λίγο

επόμενη στάση μεταξουργείο.

Επόμενη στάση κι όλοι ρωτάνε για αφετηρία,

είμαι τρένο που αναχώρησε από μποέμικη ιστορία,

κάποιοι φίλοι σκέφτονται μετά Kingston, Καράκας, Ρίο

μα τώρα η επόμενη στάση είναι μεταξουργείο.

Είμαι ο Ντομένικο, ο Κώστας, ο Σούλης, ο Δημήτρης,

η Μάγια, ο Πάνος, η Αλεξάνδρα, η Αλκμήνη,

ο Φώτης, η Πόπη, ο Λευτέρης, ο Μάρκος,

ο Ταλιμπάν, ο kite, ο Άλεξ κι η Ζωή.

η Μαργαρίτα, η Ελένη, η Έλενα, η Ελένη,

η Σοφία, η άλλη Σοφία, ο Χρηστάκης κι ο Ηλίας,

ο άλλος άνθρωπος, η άλλη Ελένη, ο Δήμος, η Ιλεάννα,

η Φαίη, η Μαίρη, Πεγκυ,Τάκη, Σούλα κi η Μυρτώ.

ο Ρούκουνας, ο Γκάμπριο, ο Θανάσης, Τόλης, Cob,,

Η Άρτεμις, η Πένυ, ο Λάσα,ο Didi, ο Τζίμης,

ο Θανάσης, ο Κοσμάς, ο Σπύρος, η Μαρία,

ο Αντώνης, ο Κωστής, ο Ευθύμης κι ο Ηλίας,

οι Duoyu, οι Muchatrela, RadioSol, Αέρα-Πατέρα,

Batala, κρουστά της τάκη, Quilombo, seli kanοu,

τα ταμπούρλα αν ηχήσουνε μαζί στον αέρα

η λιθοσφαιρική πλάκα σαλπάρει γι' αλλού.

Λεωνίδου, Αυδή, Πλαταιών, Κολωνού, Γιατράκου,

Μέγα-Αλεξάνδρου, Θερμοπυλών, Κεραμεικού,

Μυκάλης, Παραμυθίας, Δημόσιο Σήμα, Σφακτηρίας,

η επόμενη στάση δεν έχει πρόσωπο, αλλά έχει όνομα

Επόμενη στάση μεταξουργείο,

επόμενη στάση μεταξουργείο,

πότε θηρίο και πότε χημείο,

επόμενη στάση μεταξουργείο.

Ήρθε ο καιρός να κάψουμε κανένα ηχείο

είμαι η επόμενη στάση μεταξουργείο.