στίχοι: Δ.Τζιμέας
Απόψε το νιώθω, το νιώθετε κι εσείς
βλέπω το νιώθετε κι εσείς
Τούτη η νύχτα είναι κάπως αλλιώτικη,
Φτάσαμε στην παγωμένη ανταρκτική
φτάσαμε στη σελήνη και στου Άρη την κορφή
φτάσαμε στον πάτο των ωκεανών
και στο φλεγόμενο πυρήνα των μικροεπεξεργαστών.
Μα γιατί, κάποιες βραδιές,
μόνος, μα τόσο μόνος νιώθω.
Μακριά, απ' το άρωμα της πρώτης μας ανάσας,
μακριά, από 'κείνο το νερό που στ' αλήθεια ξεδιψά,
από ό,τι πιο απλό είμαστε ακόμα μακριά,
από μια ανοιχτή-ορθάνοιχτη αγκαλιά,
είμαστε ακόμα μακριά.
Απόψε το νιώθω, το νιώθετε κι εσείς
βλέπω το νιώθετε κι εσείς
Τούτη η νύχτα είναι κάπως αλλιώτικη,
Φτάσαμε στα κβάζαρς που δε φτάνει καν το φως μας
φτάσαμε στα όνειρα του εγκεφάλου Boltzman
φτάσαμε στου Αμαζονίου την πιο κρυφή φυλή
και τραβήξαμε μια selfie με το φύλαρχο μαζί
Μα γιατί, κάποιες βραδιές,
μόνος, μα τόσο μόνος είμαι.
Μακριά, απ' το άρωμα της πρώτης μας ανάσας,
μακριά, από 'κείνο το νερό που στ' αλήθεια ξεδιψά,
από ό,τι πιο απλό είμαστε ακόμα μακριά,
από μια ανοιχτή-ορθάνοιχτη αγκαλιά,
είμαστε ακόμα μακριά.
Άραγ' έχουμε καταλάβει σε τι είμαστε κοντά
Άραγ' έχουμε καταλάβει σε τι είμαστε κοντά
Μακριά, απ΄το να χορέψουμε στον ήλιο, να χορέψουμε και στη βροχή
Μακριά απ'το να μεθύσουμε μια νύχτα με μια στάλα κρασί
Μακριά, απ’ το να πούμε ένα τραγούδι απ’ την αρχή ως το τέλος
χωρίς να αφήσουμε ο ένας τα μάτια του άλλου
Μακριά, απ’ το να νιώσουμε μέσα μας τις ρίζες ενός δέντρου μεγάλου
Μακριά, τόσο μακριά, όλα δείχνουν
Μακριά, απ’το να μην έχουμε τίποτα να χάσουμε , τίποτα να χάσουμε γιατί όλα μας ανήκουν , τίποτα να χάσουμε.
Μακριά, από μιας ουτοπίας τα διάφανα νερά
Μακριά, απ’ το να θεραπεύει τα πάντα μία αγκαλιά,
Μακριά, απ’ το να καταλάβουμε πως ο χρόνος εξαρχής μια λάθος ιδέα
δεν υπάρχω εγώ, δεν υπάρχεις εσύ, κομμάτια όλοι από μια συνείδηση ενιαία,
Μακριά, απ΄ το να σφίξουμε δυο άγνωστα χέρια
Μακριά, απ΄ το να θερμάνουμε τον προαιώνιο σπόρο που μέσα μας φυτεμένος προσμένει την άνοιξη χρόνο με το χρόνο
μέσα μας προσμένει την άνοιξη χρόνο με το χρόνο
μέσα μας προσμένει την άνοιξη χρόνο με το χρόνο
μέσα μας προσμένει την άνοιξη χρόνο με το χρόνο
Ανοίξ'τε τα φώτα γύρω θέλω να δω
θέλω χαμόγελα να δω
Η πιο κατάλληλη (είναι) ίσως στιγμή,
πόσο μακριά να δούμε είμαστε εδώ εγώ κι εσύ.
πόσο μακριά να δούμε είμαστε εδώ εγώ κι εσύ.
πόσο μακριά να δούμε είμαστε εδώ εγώ κι εσύ.